Op 8 juni stond ik voor de tweede keer aan de start van de halve marathon tijdens de IJsselsteinloop. Al bij de inschrijving had ik met dik gedrukte letters PR in mijn agenda gezet. Vorig jaar liep ik hier precies 1:30, mijn snelste tijd tot dan toe. Ik wist dus dat dit een snel parcours was, veel lange rechte stukken en weinig bochten.
Een dag voor de race werd ik al bang dat het moeilijk zou gaan worden om een PR te lopen. Mijn PR had ik afgelopen april net aangescherpt tot 1:28:54 tijdens de Stevensloop. De omstandigheden waren toen redelijk gunstig. Helaas stond er tijdens de IJsselsteinloop een fikse tot stormachtige wind waardoor ik bij de start al de gedachte aan een PR los liet.
Een paar honderd meter na de start is er gelijk een lang recht stuk van bijna 6 kilometer. Niet gelijk opblazen in het begin maar een lekker tempo kiezen. Het eerste stuk liep ik voornamelijk alleen maar gelukkig had ik nog niet veel last van de wind. Ik had al wel snel door dat als we aan het eind van dit rechte stuk linksaf gaan de wind vol tegen zou zijn. Niemand vlak voor me waar ik bij aan kon sluiten, achter me hoorden ik al wel renners aankomen. Het bleek een groepje van 3 lopers te zijn. Ze liepen een klein tandje harder dan ik liep, even bijschakelen om de aan te blijven haken. Dit ging makkelijker dan gedacht.
Bij kilometer 6 linksaf en inderdaad de wind vol schuin tegen. Ik probeerde natuurlijk zo goed en zo kwaad als het ging uit de wind te lopen. Als kleine loper loop ik al snel uit de wind. Al snel werd er een waaier gevormd zoals bij het wielrennen. Iedereen deed netjes zijn werk op kop. Ik had het grote geluk dat tijdens mijn kopwerk aan de rechterkant van de weg een rij bomen en struiken stond waardoor ik niet vol in de wind liep. Toen de koppositie weer overgenomen werd door een van de andere lopers had het mij geen extra kracht gekost. Inmiddels raakte 1 loper stukje bij beetje de aansluiting kwijt. Toen we bij kilometer 9 weer linksaf gingen kwam ik weer op kop en zette een tandje bij. Het groepje van 3 werd een groepje van 2. Samen met Bjorn van Rooij (even opgezocht in de uitslag) liep ik tot de 16 km samen op. Elk van ons deed zijn kopwerk, voordeel was dat Bjorn het parcours op zijn duimpje kende en kon waarschuwen bij moeilijkere stukken. Vlak voor het 16 kilometerpunt werden we ingehaald door de derde loper van de groep. Hij had blijkbaar zijn race iets anders en beter ingedeeld. Door de harde wind tegen, van opzij en van achteren had ik moeite om mijn race goed en stabiel in te delen.
Vanaf de verzorgingspost op 16 kilometer moest ik een klein gaatje laten naar Bjorn. De afstand werd heel langzaam groter, qua inhoud was het voor mij geen probleem, snelheid kwam ik nu tekort. De laatste 4-5 maanden heb ik voornamelijk op duur getraind en maar zelden een training op snelheid, dit brak me nu dus op. Ik wilde ook niet forceren aangezien ik de laatste 2-3 weken een pijntje hier, pijntje (PHPD) daar had en niet zit te wachten op een blessure. Mijn tweede hoofddoel van dit jaar is de Berlijn Marathon en heel blijven is weer het devies.
Als je het laatste rechte stuk op komt kun je de finishboog al zien. Vlak voor me liep nog een loper, met een ienieminie versnelling kon ik hem nog ruim voor de finish inhalen. Mijn PR ging ik niet verbreken vandaag maar onder de 1:30 moest kunnen, dit bleek geen enkel probleem want in 1:29:34 kwam ik over de streep.
Met deze race ben ik meer dan tevreden. Onder deze omstandigheden een mooi gemiddelde gelopen van 14,2km, mijn tweede tijd op de halve marathon en als 18de geklasseerd. Voelt als een overwinning voor Superman!
