Een verhitte Veluwezoomtrail

De laatste weken heb ik al aardig kunnen wennen aan de warmere omstandigheden en heb het idee dat ik er al beter mee om kan gaan. Hoe dan ook ik begin rustig om zo snel mogelijk in een steady tempo te kunnen lopen. Dit gaat al bijna mis als ik al na 4 km om mijn snufferd lig. Bij het oversteken van een fietspad kijk ik iets te goed naar links en rechts en niet naar beneden waar ineens een boomwortel opduikt. Gelukkig geen echte schade opgelopen maar alleen een beetje vies. Na 8 km lig ik alweer bijna op de grond. Tijdens een afdaling blijf ik weer achter een wortel hangen en kan nog net mijn evenwicht bewaren. Dat beloofd wat voor de rest van de trail. Dit gebeurt me anders nooit.

Ondanks de valpartij en bijna valpartij heb ik een lekker tempo te pakken, drink op tijd en blijf het zweet van mijn voorhoofd wegvegen. Van mijn vorige 3 Marathons in zeer warme omstandigheden heb ik e.e.a. geleerd, het belangrijkste is blijven drinken om te proberen het vochtverlies niet te groot te laten worden. Aangezien ik me nu al kapot zweet gaat dit een hele uitdaging worden.

Zondagmorgen 23 juni 11 uur, het startschot klinkt voor de 33km Veluwezoomtrail.Het kwik is al aardig opgelopen als we van start gaan. De eerste paar honderd meter lopen we nog over het asfalt en onbeschut richting het bos waar de schaduw is. Ik gok er een beetje op de rest van de 33km zoveel mogelijk door de Veluwse bossen gaat. Zo niet dan gaat dit een hele zware tocht worden.

Vlak voor de eerste verzorgingspost lig ik ineens weer op de grond. Terwijl ik 2 lopers inhaal let ik niet goed op waar ik mijn voeten neerzet, boem, lig ik weer. Kleine schaafplek op de knie, weer niets ernstigs. Alleen mijn ego is helemaal aan diggelen ;-). Bij de verzorgingspost aangekomen pak ik alleen een paar stukjes banaan, drinken heb ik op dit moment nog voldoende, en ga weer snel verder. Stil staan is niet echt mijn ding.

Na de stukjes banaan pak ik het tempo weer snel op. Het blijft warm, ook in het bos. Ik voel dat mijn voeten aardig warm worden en behoorlijk lijken uit te zetten, of komt dit omdat ik deze Salomon schoenen pas voor de tweede keer aan heb? Misschien toch niet de juiste keuze? Aan de finish zal ik het weten. Er is rond kilometer 17 een extra verzorgingspost, ik kijk snel en zie dat er alleen drinken is en geen bananen. Nog steeds genoeg aan mijn eigen drinken. De paar kilometers voor en na deze verzorgingspost zijn pittig want het gaat over open stukken, geen zuchtje wind en de zon die vol op je hoofd brandt. Dan merk je pas echt het verschil tussen lopen in de schaduw en vol in de zon.

Tot 21 kilometer loopt ik nog steeds rond de 5 minuten per kilometer maar dan blijkt het pas echt te beginnen. De eerste klim dient zich aan en de normale paslengte wordt verkleint naar muizen pasjes, de makkelijkste en meest efficiënte manier om naar boven te gaan. De kilometertijden vliegen omhoog en na een paar klimmetjes voel ik mijn hamstrings iets opspelen, toch te snel gelopen? Ik had nog een Magnesiumshot bij me dus die ging er maar gelijk in. Hopelijk niet te laat. In een van de eerste klimmetjes haal ik mijn oud collega Gerwin Meijer in. Hij is bezig met de 60km en heeft al 50 km in de benen. Later hoor ik dat hij het wel een beetje demotiverend vond hoe ik voorbij liep, sorry Gerwin!

Ondanks of juist door de klimmetjes wordt de Veluwe nog mooier. Op sommige punten kun je helemaal over de uitgestrekte heide kijken en genieten van de omgeving. Ik probeer het tempo er zo goed en kwaad als het gaat in te houden. Kilometer 25 en 26 gaan weer op en neer over de heide zonder enige beschutting. Het gaat allemaal niet meer vanzelf. Zo’n 800-900 meter voor de derde en laatste verzorgingspost voel ik me ineens misselijk worden en ook een beetje licht in het het hoofd. Te weinig gedronken, zonnesteek, te veel gegeven? Ik besluit een klein stukje te wandelen om even op adem te komen en ga dan in een langzame tred door naar de verzorgingspost. Nu neem ik wel de tijd voor een pauze, drink een van mijn soft flasks bijna leeg en vul die bij met water zodat er nog een beetje smaak van de Isodrink bij zit. Er liggen helaas geen bananen maar wel stukken sinaasappels. Normaal eet ik nooit sinaasappel maar nu neem ik het ene na het andere stuk in mijn mond om op die manier weer wat bij te tanken. Na deze pauze van 5 minuten voel ik me een stuk beter. De laatste 7 kilometer gaan gelukkig door het bos met nog maar een enkel klimmetje. De hamstrings houden het goed, een keertje gestopt om ze iets op te rekken. Van de Amsterdam Marathon heb ik geleerd dat stilstaan de problemen alleen maar erger kunnen maken. Nu ik doorloop merk ik ook dat de hamstrings ontspannen.

Na bijna 33 km kom ik moe maar voldaan over de finish. Gelijk een paar bekers water naar binnen gegooid en op een bankje in de schaduw gaan zitten. Eerst de schoenen, sokken en sleeves uit, mijn voeten willen frisse lucht en ruimte, dat doet goed. Ik drink mijn soft flasks leeg en voel me alweer wat meer het mannetje. Op blote voeten loop ik naar de tennishal om mij op te frissen en schone en droge kleren aan te trekken.

Uit deze trail haal ik een hoop positieve punten. Bij andere races in warme omstandigheden hield het zweten op een gegeven moment op. Bij deze trail merkte ik dat ik gewoon door bleef zweten, een goed teken. Ik had dus genoeg en op tijd gedronken, ook de dagen voor deze trail. Vandaag had ik ook het sleeveless Instrinctrail Sensation Ice shirt aan. Voor mij het meest ideale shirt onder deze omstandigheden. De NILIT Aquarius stof voelt superzacht aan, je voelt het shirt niet eens zitten. Daarnaast voert deze het vocht super af, pas toen ik aan mijn shirt voelde merkte ik hoe nat deze was. Tijdens het lopen merk je hier helemaal niets van, de vochtregulering is subliem. Daarnaast is de rits aan de voorkant ook ideaal, zo kun je voor nog een extra stukje verkoeling zorgen. Note to self: niet vergeten om dat stukje huid ook van te voren in te smeren met zonnebrand.

Wat een mooie trail was dit. Vorige jaar de 25 gelopen, dit jaar de 33, volgend jaar meerdere afstanden? Wie weet, een nieuwe uitdaging ga ik niet uit de weg!

Patrick loopt hard