Hoe ik mijn Zevenheuvelenloop helemaal verpruts
Afgelopen zondag was de 36ste Zevenheuvelenloop en mijn vierde deelname. Vorig jaar liep ik tijdens de Zevenheuvelenloop 1:01:45, mijn snelste tijd op dit parcours van 15km. Mijn Garmin gaf een iets langer afstand aan en vond dat mijn snelste tijd op de 15km 1:01:26 was. 5 Weken daarvoor had ik toen de Marathon van Eindhoven gelopen. Dit jaar had ik 2 weken extra de tijd om te herstellen van mijn Marathon, die van Berlijn, en in vorm te komen voor de Zevenheuvelenloop.
Alles wees er dit jaar op dat ik een nieuw PR ging lopen. Ik was goed hersteld van de Berlijn Marathon en had geen blessures opgelopen. Door de 2 weken extra herstel kon ik meer snelheidstrainingen doen. Na alle lange duurlopen was dit ook wel nodig om weer een beetje snelheid er in te krijgen. Per week ging het beter en in de laatste week voor de Zevenheuvelenloop gingen de trainingen als vanzelf.
Op zondagmiddag stond ik iets voor 1 uur in startvak blauw klaar om mijn tijd op de 15km te verbeteren. Ik was er op dat moment 100% zeker van dat dit ging lukken, misschien wel iets te zelfverzekerd. De voorbereidingen waren perfect verlopen, geen pijntjes meer en het weer was ideaal. Na het startschot zat ik al vrij snel in de juiste flow, ik liep soepel en de 5 kilometertijd zag er ook goed uit. Na de eerste 5km komt het tweede 5km stuk waar de echte heuvels in zitten. Ik had me voorgenomen om heuvel op niet te gek te doen zodat ik me niet zou opblazen. Om geen tijd te verliezen sloeg ik zowel de eerste en tweede drankpost over. Op zo’n korte afstand is drinken eigenlijk niet nodig. De tweede 5km gingen naar mijn gevoel wel goed, de benen voelden goed en alles ging nog soepel. Ik merkte wel dat ik me liet afleiden door andere lopers. Lopers en loopsters die minder vloeiend liepen of zwaarder gebouwd waren liepen mij ogenschijnlijk makkelijk voorbij. Op dat moment ging er nog steeds geen lampje branden.
Na het passeren van het 11 kilometerpunt loopt het parcours voornamelijk naar beneden. Vanaf dan is het alleen nog maar snelheid maken. Nog steeds voelde ik me goed, loopstijl onder controle en gassen maar. Tot 13km dacht ik dat ik sneller was dan ooit, ik had tot dan toe nog niet op mijn Garmin gekeken. Toen ik op dat moment keer schrok ik me kapot. Ik had van te voren een PacePro plan ingesteld op een eindtijd van 1 uur. Mijn doel was ook om hier zo dicht mogelijk bij in de buurt te komen. Alleen gaf mijn Garmin iets heel anders aan dan dat mijn gevoel zei, ik lag 1:51 minuut achter op mijn schema. Dit kan dus nooit meer een PR worden, hoe snel ik ook ga lopen. Ik probeerde er nog alles uit te persen en kwam over de finish in 1:01:57, 12 seconden langzamer dan een jaar hiervoor.
Zwaar teleurgesteld liep ik terug naar de sporthal om me op te frissen en weer naar huis te gaan. Ik snapte nog steeds niet hoe dit had kunnen gebeuren. Thuis maar eens analyseren waar het was mis gegaan.
Eenmaal thuis bleek dat ik mijn tweede tijd ooit op de 15km had gelopen (1:01:46) en mijn tweede tijd ooit op de 10km (40:51). Ondanks dit kon ik nog steeds niet tevreden zijn. Deze dag had alles in zich om sneller te zijn dan ooit. Nadat ik de kilometertijden van vorig jaar met dit jaar vergeleken dat bleek al snel waar ik de fout gemaakt had. De eerste 5km had ik 12 seconden sneller afgelegd dan vorig jaar maar op de tweede 5km was ik 31 seconden langzamer. De heuvels had ik te voorzichtig gelopen, hier had ik alle tijd verloren. Ook in het laatste gedeelte was ik iets langzamer dan vorig jaar met dat verschil was minder groot.
Achteraf denk ik dat ik meerdere fouten gemaakt heb:
- te zelfverzekerd geweest dat het wel ging lukken
- hierdoor niet de juiste focus gehad, dit bleek ook wel omdat ik me aan het vergelijken was met andere lopers/sters die sneller gingen
- de heuvels te langzaam ophoog gelopen
- mezelf geen pijn gedaan, ik was totaal niet kapot toen ik over de finish kwam, vorig jaar wel
- tussendoor niet op mijn Garmin gekeken om te zien hoe ik liep t.o.v. mijn ingestelde eindtijd, had ik dit wel gedaan dan had ik tussentijds nog kunnen versnellen
Ik zie deze race dan ook als één groot leermoment. Vorig jaar heb ik tijdens de Montferlandrun eigenlijk de zelfde fout gemaakt. Ik hoop dat deze keer toch echt de laatste keer was. Volgend week staat de Montferlandrun weer op het programma dus dan moet het dan maar gebeuren. De vorm is er nog steeds, net zoals de motivatie.
Patrick Loopt Hard
Volg mij op:
Strava: https://www.strava.com/athletes/10962093
Instagram: https://www.instagram.com/patrickloopthard/
