Vol aan de bak
In november liep ik een teleurstellende tijd tijdens de Zevenheuvelenloop. Op 1 december kon ik revanche nemen tijdens de Montferland run. Ik wist inmiddels welke fouten ik had gemaakt tijdens de Zevenheuvelenloop en hoopte daar van geleerd te hebben.
Met een compleet andere instelling stond ik iets voor 12 uur klaar om van start te gaan. Deze race is lang niet zo druk als de Zevenheuvelenloop en daardoor een stuk relaxter. Om 12 uur het startschot voor de toplopers en toploopsters gevolgd door alle andere lopers. Al snel had ik het juiste tempo te pakken van rond de 15km/u. Doordat het deelnemersveld een stuk kleiner is heb je sneller de ruimte om je eigen tempo te lopen. De eerste kilometers had ik moeite om mijn ademhaling goed onder controle te krijgen. Het voelde dan ook zwaarder en moeizamer dan gehoopt. Na 3-3,5 kilometer kreeg ik mijn ademhaling onder controle en liep ik meer in balans.
De eerste 5 km is t.o.v. de rest van het parcours vlak. Na het 5 kilometerpunt begint Peeskesbult, een klim van 1 kilometer. Belangrijkste is om me niet op te blazen, paslengte verkleinen en tempo iets verlagen, maar niet te veel. Deze kant van Peeskesbult is gelukkig minder steil dan de andere kant. Als je denkt bovenaan te zijn moet je nog een kleine bocht om voor de laatste meters van de klim. Zo’n stukje waar je mentaal een tikje kunt krijgen. Eenmaal bovenaan gaat het een stuk steiler naar beneden dan de kant waar we omhoog gekomen zijn. Nu tempo verhogen en herstellen tijdens de afdaling voordat het glooiende gedeelte van Beek naar Zeddam begint. De drankpost halverwege de race sla ik over, te bang dat ik me zal verslikken als ik ga drinken. Op deze korte afstand hoef ik gelukkig ook niet te drinken.
Vorig jaar had ik op het gedeelte van Beek naar Zeddam heel veel tijd laten liggen. Nu ik beter gefocust was dan tijdens de Zevenheuvelenloop en de Montferland run van vorig jaar ging me dat nu niet gebeuren. Dat deze 5 kilometer de langzaamste van de race zouden zijn stond al vast want dit is het lastigste gedeelte. Geen stuk is vlak en als je het verkeerd indeelt kun je tijdens dit gedeelte helemaal kapot gaan. Ik voel me nog steeds goed als ik op het 12 kilometerpunt in Zeddam de bocht om ga richting ‘s-Heerenberg.
Het zwaarste gedeelte zit er op maar de komende kilometer is ook nog een lastige. De drieheuvelenweg voelt toch iets zwaarder dan gedacht en ik verlies hier dan ook wat kostbare seconden. Nog even doorbijten voordat de laatste en makkelijkste kilometer begint. Deze gaat alleen nog maar naar beneden, het voelt alsof je vliegt. Onderaan de afdaling de laatste bocht om voor de laatste paar honderd meter.
Dit keer kom ik wel buiten adem over de streep maar ben al weer snel op adem als ik zie dat ik een nieuw PR gelopen heb op de 15 km, 1.01.24 uur. 2 Seconden sneller dan tijdens de Zevenheuvelenloop van 2018 en 34 seconden sneller dan 2 weken geleden. Dit keer ben ik wel tevreden en weet ik dat ik alles heb gegeven wat er in me zat.
Aan alle statistieken is te zien dat ik beter bij de les was.
Gegevens Zevenheuvelenloop 17 november 2019
Gegevens Montferlandrun 1 december 2019
Zoals hierboven te zien is liep in tijdens de Montferland run 2 seconden per kilometer sneller en ook met een hoger wattage, 268 watt t.o.v. 250 watt. Gemiddelde hartslag is zelfs iets lager en dat bij een hogere gemiddelde snelheid, een teken dat de vorm super goed was.
De Montferland run vind ik persoonlijk zwaarder dan de Zevenheuvelenloop waardoor mijn nieuwe PR nog meer waarde voor mij heeft.
De komende 4 weken staan in het teken van de Dijkencross in Pannerden. Vier wedstrijden over 10 kilometer. Deze wil ik gebruiken om meer basissnelheid op te bouwen voor mijn volgende marathon op 5 april in Parijs. Mijn doel is om tijdens die marathon een tijd neer te zetten waarmee ik me me rechtstreeks kan kwalificeren voor de Boston Marathon van 2021.
Patrick Loopt Hard
