Het ultrarunning vlammetje is weer aangewakkerd

Als dank voor de begeleiding naar Mandy’s eerste marathon kreeg ik van haar het boek “Het hoofd weegt zwaarder dan de benen” van Olivier Verhaege. Een super inspirerend en motiverend verhaal over zijn weg naar de Spartathlon van 2016, een legendarische non-stoploopwedstrijd van 246km van Athene naar Sparta.

Dit wakkerde bij mij het vlammetje voor ultrarunning weer aan. Het vlammetje was bijna zo goed als gedoofd omdat ik de zin en motivatie miste om me hier meer in te verdiepen. Olivier weet zijn weg naar de bijna onmenselijke Spartathlon op een bijzondere manier te verwoorden. Een voorbereiding met vallen en opstaan, maken van vele offers en een immense drive om te slagen in deze missie.

Een van de verhalen gaat over het lopen van de 100km wedstrijd in Winschoten. Hoe verder ik in het boek kwam hoe meer ik moest denken aan de 100km van Winschoten. Toen ik het boek uit had wist ik waarvoor ik wilde gaan trainen, de 100km van Winschoten op 11 september. Vanwege corona is het (voor mij) nog steeds onduidelijk of alle grote najaarsmarathons wel door (kunnen) gaan. Om me daar niet blind op te staren was de keuze voor Winschoten snel gemaakt. De laatste maanden heb ik onbewust het aantal kilometers per maand al opgevoerd, de eerste basis is daardoor al gelegd.

De inschrijving is inmiddels een feit en een weg terug is er niet meer nu ik weet dat ik mee mag doen. De afgelopen maand (april) liep ik weer een nieuw maandtotaal, 618km. Nooit eerder liep ik zoveel, ik had zelfs nog nooit de 600km gepasseerd. Tot december 2020 had ik zelfs nog nooit de 500km grens gepasseerd. Nu 5 maanden verder heb ik elke maand meer dan 500km gelopen en dit gaat per maand makkelijker. Ik blijf me er over verbazen wat mijn lichaam aan kan. Zonder te veel moeite liep ik in april de volgende lange afstanden:
6x een halve marathon
5x een 30km+ afstand
2x een trailmarathon
Niet alleen liep ik deze afstanden, ik liep elke dag een ronde, zoals ik eigenlijk al sinds 12 november 2019 doe.

In 2016 liep ik mijn eerste marathon (Rotterdam). Toen liep ik die om uit te lopen (in een mooie tijd). De dagen daarna moest ik er niet aan denken om weer te gaan hardlopen. Elke dag lopen kwam toen sowieso nog niet in mijn woordenboek voor. Ik was al blij dat ik een marathon kon uitlopen. Afgelopen maand maakte ik het mezelf niet makkelijk door niet 1 maar 2 marathons te lopen, trail marathons nog wel. De eerste met 790 hoogtemeters en de tweede met 1391 hoogtemeters. Als je mij in 2016 verteld had dat ik 2 (trail)marathons in 1 maand zou lopen had ik je voor gek verklaart. Dat ik dit aan kan geeft mij moed voor de aankomende maanden op weg naar Winschoten.

Ik zal geregeld een blog schrijven in aanloop naar Winschoten over mijn vorderingen, waar ik misschien tegen aan ga lopen en wat er zoal meer op mijn weg komt. Ook op Instagram kun je mijn (dagelijkse) verrichtingen volgen. Vanaf vandaag (1 mei) gaat mijn voorbereiding echt starten.

Patrick Loopt Hard

Volg mij ook op:
Strava
Instagram

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *