Een klein stapje terug

De eerste 3 weken van mei verliepen zonder problemen. In de vierde week voelde ik ineens een paar pijntjes opkomen die niet weg wilden gaan. Na 3 weken van 150+ kilometers misschien ook niet zo verwonderlijk.

De laatste week van mei werd een herstelweek waarin in ik mijn 52ste verjaardag vierde en een bezoekje bracht aan de fysio. Aangezien met rekken en strekken de pijntjes niet weggingen kon ik daar niet meer onderuit. Net zoals de vorige keren zit het probleem weer aan de linkerzijde. Op mijn linker bilspier blijkt te veel spanning te staan waardoor ik ook last heb van mijn kuit/achillespees. Na de eerste behandeling was ik behoorlijk beurs, en dat terwijl de fysio er nog niet vol was ingegaan. Tijdens de behandeling gaf hij al aan dat als hij er vol in zou gaan dat lopen wel eens heel moeilijk kon gaan worden. Ik was blij toe dat hij “voorzichtig” te werk was gegaan, want aan het eind van de dag ging het loopje niet als vanzelf. De behandelde plek was behoorlijk pijnlijk. Het loopje heeft uiteindelijk wel goed gedaan want het voelde naderhand niet meer zo beurs aan.

Nog voor mijn beslissing om een rustweek te nemen had ik al een afspraak staan met Ab om hem te pacen tijdens zijn halve marathon. Het was even spannend of dit wel ging lukken. Op zondag 30 mei voelden de benen gelukkig goed en kon ik Ab pacen tijdens zijn virtuele halve marathon van Ermelo. Het zou die dag warm worden, maar Ab had een mooie route uitgezet vanuit Harderwijk, door Ermelo en weer richting Harderwijk. We liepen o.a. door de Harderwijkse bossen waardoor we niet vol in de zon hoefden te lopen. Ab’s doel was een eindtijd tussen de 1 uur 41 en 1 uur 42. De eerste 16-17 kilometer liepen we in een steady tempo van rond de 4:46/4:47 per kilometer. Toen werd het voor Ab wat zwaarder en namen we iets gas terug. De laatste paar kilometers moest er nog hard gewerkt worden om binnen de 1 uur 42 te finishen. Na 21,12 kilometer stond er 1:41:57 op de klok, ruim binnen de 1:42. Het was geen makkelijke route, er zaten maar 37 hoogte meters in de route maar op veel stukken voelde het alsof het continu vals plat omhoog liep. Ook het stuk door de Harderwijkse bossen was uitdagend met het slingerende fietspad. Lange rechte stukken loopt een stuk makkelijker en sneller. Een uitstekend gelopen virtuele halve marathon binnen de beoogde tijd.

De dag daarna lag ik om 7 uur alweer op de pijnbank van de fysio. Ondanks de halve marathon op snelheid had ik niet heel veel last van de benen en de pijntjes. Dit keer heb ik niet tot het eind van de dag gewacht met mijn loopje, maar ben ik in de lunchpauze gegaan. Een hele rustige herstelloop van 12 kilometer om de maand af te sluiten met een nieuw maandtotaal record van 620,12 km.

De rest van de week heb ik de omvang weer langzaam opgevoerd. In mijn herstelweek had ik maar 94 kilometer gelopen, ik kon me al niet meer heugen wanneer de laatste week was dat ik minder dan 100 km liep. Met o.a. een halve marathon op de dinsdagavond, 2 loopjes op vrijdag (14 en 11 km) en 2 keer de N70 op zondag (27 km) is het weektotaal (137 km) weer bijna op het oude niveau. De pijntjes zijn wat naar de achtergrond verdreven maar ik moet nog wel oppassen. Aankomende week nog niet al te gek doen zodat ik daarna weer vol aan de bak kan.

Patrick Loopt Hard

Volg mij ook op:
100 km voor het Ushersyndroom
Strava
Instagram

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Een gedachte over “Een klein stapje terug”